"(...)miłość to amor deliria nervosa, najbardziej niebezpieczna choroba na świecie." - L.Oliver "Pandemonium"

Autor: Lauren Oliver

Tytuł: Pandemonium
Oryginalny tytuł: Pandemonium

Seria: Delirium

Data wydania: październik 2012

Ilość stron: 376

Delirium

Delirium | Pandemonium | Requiem

„Miłość. Gdy tylko wpuścisz do swojego serca to słowo, gdy tylko pozwolisz mu zapuścić korzenie, rozprzestrzeni się jak grzyb we wszystkich zakamarkach twojej duszy - a wraz z nim pytania, drżące, pączkujące lęki, które sprawią, że nigdy nie zaznasz spokoju.”

Niedaleka przyszłość. Miłość została sklasyfikowana jako choroba, amor deliria nervosa, a na samą myśl o niej drży większość cywilizacji. Ludzie chętnie poddają się zabiegowi, który ma chronić ich przed staniem się ofiarą tej przypadłości. Lena Halloway to nastolatka, która całe życie spędziła wierząc, że miłość to najgorsza zaraza, która kiedykolwiek dotknęła społeczeństwo. Dziewczyna odliczała dni do zabiegu - ale wtedy poznała Aleksa. Chłopak sprawił, iż Lena zaczęła postrzegać wszystko inaczej, stała się bardziej niezależna, a co najważniejsze rozpoczęła myśleć samodzielnie, dostrzegając drugą stronę medalu. Ich wspólna ucieczka skończyła się tragicznie. Choć nastolatce udało opuścić Portland, Alex nie miał tyle szczęścia i Lena zobaczyła go po raz ostatni, stojącego w płomieniach. Dziewczyna skryła się w Głuszy, wśród Odmieńców. Szybko dołączyła do swego rodzaju ruchu oporu, rozpoczynając walkę z panującą wokół niej rzeczywistością. Sytuacja staje się coraz bardziej napięta, nieuchronnie zbliża się wybuch rewolucji. Wkrótce nastolatka poznaje Juliana, zwolennika zabiegów i walki z delirią. I dzieje się coś, czego żadne z nich się nie spodziewało...

„Ja, nowa Lena, nie rodzę się tak od razu.

Krok po kroku, a potem centymetr po centymetrze.

Czołgając się, ze skurczonymi wnętrznościami, czując w ustach smak dymu.

Pełzając po ziemi jak robak.

To właśnie tak przychodzi na świat nowa Lena”

Historia podzielona jest na występujące na przemian rozdziały „wtedy” i „teraz”. Dzięki temu dowiadujemy się , co działo się w życiu Leny zaraz po ucieczce do Głuszy (czyli zakończenie pierwszego tomu) oraz, co dzieje się obecnie. W książce przeplatają się losy Leny żyjącej w Głuszy,  leczącej rany, pewnej że jej ukochany nie żyje, a także Leny, która jest aktywną działaczką ruchu oporu, dziewczyną walczącą o miłość jak i własne życie.

Główna bohaterka, w porównaniu z wydarzeniami z poprzedniego tomu, zmieniła się diametralnie. Wcześniejsza jej wersja była pełna wiary, nadziei na lepsze jutro oraz naiwności. Zaś ta nowa poznała smak delirii, otarła się o śmierć oraz stała się bardziej ostrożna o odważna. Na szczęście jej zmiana nie jest nagła i gwałtowna, następuje stopniowo, a autorka poświęciła dużo czasu na opisywanie procesów i zmian, które zaszły w Lenie. Dzięki temu wiadomo, dlaczego postępuje ona tak, a nie inaczej.

Jeśli już jesteśmy przy bohaterach – warto byłoby napisać co nieco o tych drugoplanowych. W Głuszy dziewczyna poznaje Odmieńców , ludzi wcześniej budzących w niej same negatywne uczucia. Po jakimś czasie zdaje sobie sprawę, że są zwykłymi ludźmi – dokładnie takimi samymi jak ona. Stali się po prostu twardsi i bardziej zdeterminowani niż zwykli ludzie, a wszystko po ty by przeżyć w niebezpiecznej Głuszy. Przewodniczą im głównie Raven i Tack. Mamy także możliwość poznania innych mieszkańców, ale to ta dwójka odegrała moim zdaniem największą rolę w powieści. Później przy Lenie jest także Julian – syn lidera AWD oraz promotor Remedium wśród młodzieży. Przez dziwny zbieg okoliczności, losy dwojga nastolatków zostaje ze sobą związane. Na początku Julian jest nieufny i podejrzliwy wobec Leny, głównie przez strach przez zarażeniem Amor deliria nervosa, ale potem otwiera się i możemy poznać jego przeżycia oraz uczucia.

„Bo nigdy tak naprawdę nie będziemy w stanie zrozumieć drugiego człowieka. Możemy jedynie próbować, szukając po omacku drogi przez tunele, starając się oświetlić je pochodnią.”

Narracja jest prowadzona z punktu widzenia głównej bohaterki. Autorce nie można mieć tego za złe, a w książce nie występują wydarzenia, do opisania których potrzebny by był wszechwiedzący narrator. Większość wydarzeń występujących w „Pandemonium” wręcz musiała być opowiedziana przez Lenę, czytelnik po prostu musiał zapoznać się z jej odczuciami na dany temat.

Prawdziwym strzałem w dziesiątkę okazało się skonstruowanie fabuły wokół miłości uznawanej za chorobę. Ludność obawia się jej jak niegdyś dżumy czy cholery, ale zakazany owoc smakuje najlepiej i niektórzy dążą do niego, nie zważając na konsekwencje. Miejsce w czołówkach rankingów bestsellerów zapewniają min. przedstawienie dwóch odmiennych światów, które toczą ze sobą zażarty bój o byt, trudne wybory, a także świetnie wykreowane postacie. Oto recepta na sukces.

Moja ocena: 8/10